Wieś leżąca na granicy Wielkopolski z Kujawami, jedna z najstarszych osad regionu. O przeszłości miejscowości świadczy grodzisko, na terenie którego stoi obecnie kościół parafialny. W 1144 r. odbył się tu zjazd synów Bolesława III Krzywoustego, w tym czasie wieś przynależała do dóbr wdowy po księciu, księżnej Salomei. Po jej śmierci Kwieciszewo przejęli kanonicy regularni z Trzemeszna. W 1326 r. – w drodze zamiany dóbr – wieś przejęli arcybiskupi gnieźnieńscy, a w 1331 r. została zrujnowana przez Krzyżaków; w 1342 r. Kwieciszewo otrzymuje, z nadania Kazimierza III Wielkiego, przywilej lokacyjny. Początkowy rozwój miasta zahamowały zniszczenia z 1383 r. w wyniku wojny domowej. Rozwojowi miasta nie wyszła też na dobre rywalizacja z pobliskimi królewskimi Gębicami. W 1591 r. miejscowość stała się własnością kapituły gnieźnieńskiej. Mimo długotrwałej stagnacji – w 1772 r. zamieszkiwało je zaledwie 238 osób – prawa miejskie utraciło Kwieciszewo dopiero w 1873 r. Jedynym śladem miejskiej przeszłości wsi jest trójkątny rynek i małomiasteczkowa zabudowa.
Najstarszym zabytkiem miejscowości jest późnogotycki kościół św. Marii Magdaleny, wybudowany w 1522 r. Świątynia ulegała licznym pożarom i w 1913 r. postanowiono ją rozbudować o jedno przęsło od zachodu w stylu neorenesansowym. W wyniku II wojny światowej spłonęło prawie całkowicie wyposażenie wnętrza, a przy odbudowie w latach 1954-1960 przykryto kościół stropem. Wewnątrz znajduje się kilka zachowanych elementów wyposażenia i kopia XVI-wiecznego obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Ponadto we wsi stoi wzniesiony w stylu klasycystycznym w latach 1834-1838 dawny zbór ewangelicki, użytkowany obecnie w celach świeckich.
Dodaj komentarz