Wystawa mieści się w średniowiecznej wieży Ratusza Staromiejskiego, zaś w pomieszczeniu przyległym zgromadzono polskie oraz obce wyroby warsztatów złotniczych.

Skarb ze Skrwilna został odnaleziony w 1961 roku podczas prac archeologicznych prowadzonych przez toruńskie Muzeum na terenie wczesnośredniowiecznego grodziska w Skrwilnie na ziemi dobrzyńskiej (niedaleko Rypina). Właścicielem skarbu był Stanisław Piwo herbu Prawdzic – podczaszy płocki oraz jego żona Zofia Magdalena – córka Jana Loki, herbu Rogala, starosty borzechowskiego. Członkowie rodziny Piwów mieszkali w Płockiem, Bełzkiem i ziemi dobrzyńskiej. Tę identyfikację umożliwiły herby Rogala i Prawdzic oraz inicjały umieszczone na niektórych przedmiotach zastawy stołowej. Skarb składa się z czterech bransolet, sześciu łańcuchów, dwóch fragmentów łańcuchów, czterech pierścieni, zawieszki z figurą Fortuny; szesnastu guzów do żupana trzech typów, pasa oraz pereł stanowiących niegdyś być może naszyjnik, a także z augsburskiego lavabo (misa z dzbanem – nalewką do umywania rąk), kufla, dwóch pary świeczników, nożyc do objaśniania świec oraz dwunastu łyżek. Wyroby te w większości pochodzą z Torunia i Brodnicy. Skarb był celowo ukryty być może ze względu na wydarzenia związane z najazdem szwedzkim na ziemie polskie za panowania Jana Kazimierza.

Na ekspozycji znajduje się także Skarb z Nieszawy odnaleziony w 1962 roku podczas prowadzenia prac ziemnych na Rynku w Nieszawie. Składa się on z pięciu łyżek, fragmentu pasa, pochwy sztyletu oraz fragmentu naczynia o nieustalonej funkcji.